از منست این غم

از منست این غم که بر جان منست    دیگر این خود کرده را تدبیر نیست

چو می بینم کسی

چو می بینم کسی از کوی او دلشاد می آید    فریبی کز وی اول خورده بودم یاد می آید

 ضمیری اصفهانی             

خون خورده ی دردیم

خون خورده ی دردیم و چراغانی داغیم       گل کرده ی باغیم و به چیدن نرسیدیم

یک عمر دویدیم و لب چشمه رسیدیم      خشکید و به یک جرعه چشیدن نرسیدیم

دانی که چرا

دانی که چرا کنند نهان گنج زیر خاک؟    یعنی که خاک بر سر اسباب دنیوی

نعمت روی زمین

نعمت روی زمین قسمت پررویان است    خون دل می خورد آنکس که حیایی دارد

گفتم چشمم

گفتم چشمم، گفت به راهش می دار     گفتم جگرم، گفت پر آهش می دار

گفتم که دلم، گفت چه داری در دل        گفتم غم تو، گفت نگاهش می دار

با علمت اگر عمل برابر گردد

 با علمت اگر عمل برابر گردد                   کام دو جهان ترا میسر گردد

مغرور برین مشو که خواندی ورقی    زآن روز حذر کن که ورق برگردد

ناصح تبریزی

دلا بی من چه می کردی

دلا بی من چه می کردی تو در کوی حبیب من    الهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من

پیش ازینت بیش از این

پیش ازینت بیش از این اندیشه عشاق بود    مهر ورزی تو با ما شهره ی آفاق بود

دلم از صحبت این چرب زبانان

دلم از صحبت این چرب زبانان بگرفت    بعد از این، دست من و دامن لب دوختگان

توللی

ندانم غمزه ساقی

ندانم غمزه ساقی، چه افسون کرد در کارش؟    که امشب محتسب در میکده رندانه می رقصد

گرامی هندی

زدی، بستی، شکستی

زدی، بستی، شکستی، سوختی، انداختی، رفتی   جوابت چیست فردای قیامت، دادخواهان را؟

راز دلش را با کدامین چاه گوید

راز دلش را با کدامین چاه گوید    آن کس که غیر از خویشتن محرم ندارد

لب فروبسته ام

لب فروبسته ام از شرم و زبان نگهم    پیش چشمان سخنگوی تو گویاست هنوز

چشمت که به خونریزی عشاق

چشمت که به خونریزی عشاق سری داشت   می کشت یکی را و نظر بر دگری داشت

 " غزالی مشهدی "