زکات طنز

اندیشه ی ما از برکات طنز است 

لبخند خشن جزو نکات ظنز است  

می خندم و می گریم و می خندانم 

خنداندن این خلق زکات طنز است  

                               عباس صادقی زرینی

آنکه در آیینه

آنکه در آیینه دارد بوسه را از خود دریغ

کی به عاشق واگذارد اختیار بوسه را ؟

نخل امید

نخل امید مرا جز بار دل حاصل نبود

حیف ازان عمری که صرف باغبانی شد مرا

عاقبت

عاقبت اندر دل سخت تو راهی می‌کنم

یا به حالت یا به حیلت یا به زاری یا به زر

هدایت طبرستانی

قلب من

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد

تمام پرسه های من، کنار تو سلوک شد

شاعر

به وصف هیچ کسی جز تو دم نخواهم زد     خوشا کسی که اگر شاعر است ،شاعر توست 

فاضل نظری

همراه تو بودن

 همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست        چون چشم تو دل می‌بردازگوشه نشینان

حافظ

به تکلم به خموشی

به تکلم به خموشی به تبسم به نگاه

می توان برد به هر شیوه دل آسان ازمن

من نه آن رندم

من نه آن رندم که غیر از عاشقی کاری کنم

گه شکایت از گلی گه شکوه از خاری کنم

گر عارف حق بینی

گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن

چون دل به یکی دادی، آتش به دو عالم زن

هم نکتهٔ وحدت را با شاهد یکتاگو

هم بانگ اناالحق را بر دار معظم زن

فروغی بسطامی

عاقبت

عاقبت ما در قمار زندگانی باختیم

گرچه تکخال جوانی در بساط انداختیم

سفله

سفله را قوت مده چندانکه مستولی شود

گرگ را چندانکه دندان تیزتر خونریزتر

سعدی

اقبال خصم

اقبال خصم گر چه بلند است غم مدار

فواره چون بلند شود سرنگون شود

لا ادری