لذت شعر نوشتن با کیبورد

دو بیتی و تک بیتی های ماندگار

لذت شعر نوشتن با کیبورد

دو بیتی و تک بیتی های ماندگار

ازاین سنگین دلان


ازاین سنگین دلان صائب چرا چون تیرنگریزم     دهانم پرز خون شد ازهمان دستی که بوسیدم



به یاد تو


به یاد تو نبودنت رفتم و تنها تر شدم        توی تئاتر زندگی بغض یه بازیگر شدم


مونا                 

آتش عشق


آتش عشق، عجب آتش غافل سوزیست    خبرم می کند و بی خبرم می سوزد


محمود قاجار                   

همچو برف


همچو برفی که صبح از خنده ی خورشید گرید     خنده بر کنج لبت هرگه که گیرد جا بگریم


عمران صلاحی          

شعله ی ایمان

چرا به جرم خیانت مرا ز خود راندی                 مگر تو شعله ی ایمان ندیدی در دستم؟ 

 

تا کی توان



تا کی توان به مصلحت عقل کار کرد؟     یک چند هم به مصلحت عشق کار کن



سینه تنگ


سینه تنگ مرا از بار غمی سنگین است    پاره ابرم که نهان ساخته ام کوهی را


نادر نادرپور                

پژمردگیست


پژمردگیست، در پی هر تازه ای که هست     پیوسته روی تازه نباشد عروس را



                                                                                              امامی خلخالی            

زهرا اگر نبود

زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت

توحید انعکاس نمایانتری نداشت

جز در مقام عالی زهرا فنا شدن

ملک وجود فلسفه دیگری نداشت

زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت

دیگر خدا نیاز به پیغمبری نداشت

فرموده اند در برکات وجود او

زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

محشر بدون مهریه ی همسر علی

سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت

حتی بهشت با همه نهرهای خود

چنگی به دل نمی زد اگر کوثری نداشت

دیروز اگر به فاطمه سیلی نمی زدند

دنیا ادامه داشت، دگر محشری نداشت

من خواستار جام می از دست دلبرم


من خواستار جام می از دست دلبرم    این راز با که گویم واین غم کجا برم؟


اگرچه مانده ام تنها



اگرچه مانده ام تنها، کنار موج دریاها    تو را ای لولی زیبا، چو نیما "چشم در راهم"



چون گردباد


چون گردباد چند به پیچم به پای خویش؟    ای روزگار از چه بسر می دوانیم؟


بهادر یگانه                    

در طریق عشق بازی


در طریق عشق بازی امن و آسایش خطاست     ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی



خوشم که شعله آهم


خوشم که شعله آهم بدوزخت کِشد اما     چه می کند بتو دوزخ؟ که خود بهشت برینی




چه به جا


چه به جا از من غارت زده مانده است که تو     رفته ودین ودلم برده و باز آمدی؟


مشتاق اصفهانی