ز دوستان دورنگم

ز دوستان دورنگم عجیب دل تنگ است    فدای همت آن دشمنی که یکرنگ است

ای بار خدا

ای بار خدا به حق هستی         شش چیز مرا مدد فرستی

ایمان و امان و تن درستی        فتح و فرج و فراخ دستی

آبی تر از آنیم

آبی تر از آنیم که بیرنگ بمیریم    از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

طعنه بر طوفان نزن

طعنه بر طوفان نزن , ایراد بر دریا مگیر     بوسه بگرفتن ز ساحل موج را دیوانه کرد

دل هر که صید کردی

دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت    نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت

نیش عقرب

نیش عقرب نه از ره کین است    اقتضای طبیعتش این است

چشم بگشا به گلستان

چشم بگشا به گلستان و ببین      جلوه ی آب صاف در گل و خار
زاب بی رنگ ، صد هزاران رنگ     لاله و گل نگر در آن گلزار

بی قرار توام

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست    آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

نه هر که چهره برافروخت

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند      نه هر که آینه سازد سکندری داند

چو گفتمش که دلم

چو گفتمش که دلم را نگاه دار، چه گفت؟      ز دست بنده چه خیزد ؟ خدا نگه دارد

می رسد روزی که

می رسد روزی که به جای من سر کنی      می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

می رسد روزی که در کنار عکس من              نامه های کهنه را مو به مو از بر کنی

سر آغاز هر نامه

سر آغاز هر نامه نام خداست    که بی نام او نامه یکسر خطاست

با خیال تو به سر بردن

با خیال تو به سر بردن اگر هست گناه     با خبر باش که من غرق گناهم هر شب

عمری است که

عمری است که از حضور او جا ماندیم     در غربت سرد خویش تنها ماندیم

او منتظر است تا که ما برگردیم                 ماییم که در غیبت کبری ماندیم

تن مرد و نامرد یکیست

تن مرد و نامرد یکیست    زمان بگذرد تا بدانی مرد کیست