تا توانی

تا توانی سایه ی دیوار خود را بیش کن

تا نگردی سایه جوی، پای دیوار کسی

پرتو بیضایی

یارب

یارب به هرآنچه بد نمودم توبه
گر در ره توبه من نبودم توبه
بسیار جفا به خود نمودم روزی
گر عشق تو را ز خود ربودم توبه

از آن رو

از آن رو شمع از سوز دل پروانه آگه شد

که گوش عشق می داند زبان بی زبانی را

ابوالحسن ورزی

گفتی که اختیار کنم

گفتی که اختیار کنم ترک یاد او

خوش گفته ای ولیک بگو اختیار کو؟ 

سیمین بهبهانی

اگـــــر آید

اگـــــر آید به جانم هـــر ســــه یک بار      غــــــریبــــی و اســــــیری و غــــــم یار

اســــــیری و غـــــریبی چـــــــاره دارد     ولـــی آخـــــر کشــــــد مـــــارا غـــــم یار

عشق موری بود

عشق موری بود بر سنگ سیاهی در شبی

چشم های ما فقط رنج تماشا می کشند

مرغ یادت

مرغ یادت در دل ویرانم آخر لانه کرد

شاید او هم عاشق ویرانه باشد مثل من

مهدی کاووسی

این که با خود می کشم

این که با خود می کشم هر سو، نپنداری تن است

گورِ گردان است و در او آرزوهای من است!

سیمین بهبهانی

دلم از سینه به تنگ است

دلم از سینه به تنگ است خدایا بِرهان

هر کجا در قفسی مرغ گرفتاری هست

حالتی ترکمان

خواستم پاره گریبان کنم

خواستم پاره گریبان کنم از دست غمت

دستم از ضعف دریغا به گریبان نرسید

عبدالله الفت

دایم دل خود

دایم دل خود به معصیت شاد کنی

چون غم رسدت خدای را یاد کنی

حسن دهلوی

سیمرغ صفت

سیمرغ صفت، بال و پر خویش گشایید

پرواز، رفیقان، به خدا کار مگس نیست

ما ز هر اهل دلی

ما ز هر اهل دلی یک شمه کار آموختیم       ناله از نی ، گریه از ابر بهار آموختیم

ساختی ما را

نه چون اهل خطا بودیم رسوا ساختی ما را         که از اول برای خاک دنیا ساختی ما را 

                                                                                                   فاضل نظری           

دسـتی بـه دامـن تـو

دسـتی بـه دامـن تـو و دسـتـی به آسـمـان          دستی دگر کجاست که خاکی به سر کنم؟