دستم نداد قوت

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست     چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

در کوی تو معروفم

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم    گرگ دهن آلوده یِ یوسف نَدَریده

من بی مایه که باشم

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم    حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

صبر بر جور رقیبت

صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟    همه دانند که در صحبت گل خاری هست

شب نیست که چشمم

شب نیست که چشمم آرزومند تو نیست     وین جان به لب رسیده در بنده تو نیست

گر تو دگری به جای من بگزینی              من عهد تو نشکنم , که مانند تو نیست

پیش رویت

پیش رویت دگران صورت بر دیوارند     نه چنین صورت و معنی که تو داری ، دارند

همدمی نیست

همدمی نیست که گوید سخنی پیش منت       محرمی نیست که آرد خبری سوی توام

چشم بر هم نزنم گر تو به تیرم بزنی            لیک ترسم که بدوزد نظر از روی توام

نه از چینم حکایت کن

نه از چینم حکایت کن نه از روم        که من دل با یکی دارم در این بوم

هر آن ساعت که با یاد من آید               فراموشم شود موجود و معدوم

دردی است درد عشق

دردی است درد عشق که هیچش طبیب نیست    گردردمند عشق بنالد غریب نیست

گویند عارفان که مجانین عشق را                پروای قول ناصح و پند ادیب نیست

گلی را که نه

گلی را که نه رنگ است نه بوی     غریب از سودای بلبل بر اوی

اگر در پای

اگر در پای در دامن آری چو کوه       سرت ز آسمان بگذرد در شکوه