گفتم چشمم

گفتم چشمم، گفت به راهش می دار     گفتم جگرم، گفت پر آهش می دار

گفتم که دلم، گفت چه داری در دل        گفتم غم تو، گفت نگاهش می دار

با علمت اگر عمل برابر گردد

 با علمت اگر عمل برابر گردد                   کام دو جهان ترا میسر گردد

مغرور برین مشو که خواندی ورقی    زآن روز حذر کن که ورق برگردد

ناصح تبریزی

دلا بی من چه می کردی

دلا بی من چه می کردی تو در کوی حبیب من    الهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من

پیش ازینت بیش از این

پیش ازینت بیش از این اندیشه عشاق بود    مهر ورزی تو با ما شهره ی آفاق بود

دلم از صحبت این چرب زبانان

دلم از صحبت این چرب زبانان بگرفت    بعد از این، دست من و دامن لب دوختگان

توللی

ندانم غمزه ساقی

ندانم غمزه ساقی، چه افسون کرد در کارش؟    که امشب محتسب در میکده رندانه می رقصد

گرامی هندی

زدی، بستی، شکستی

زدی، بستی، شکستی، سوختی، انداختی، رفتی   جوابت چیست فردای قیامت، دادخواهان را؟

راز دلش را با کدامین چاه گوید

راز دلش را با کدامین چاه گوید    آن کس که غیر از خویشتن محرم ندارد

لب فروبسته ام

لب فروبسته ام از شرم و زبان نگهم    پیش چشمان سخنگوی تو گویاست هنوز

چشمت که به خونریزی عشاق

چشمت که به خونریزی عشاق سری داشت   می کشت یکی را و نظر بر دگری داشت

 " غزالی مشهدی "

نردبان این جهان ما و منی است

نردبان این جهان ما و منی است       عاقبت این نردبان افتادنی است

لا جرم هر کس که بالاتر نشست     استخوانش زودتر خواهد شکست

سر فدای دوست کردن

سر فدای دوست کردن نزد ما دشوار نیست    گرچه این نا قابلی ها قابل گفتار نیست

گل که بی مهر و وفا بود

گل که بی مهر و وفا بود، چرا بلبل زار    روز و شب بهر وصالش، ستم از خار کشید

عشق شیریست قوی پنجه

عشق شیریست قوی پنجه و می گوید فاش    هر که از جان گذرد بگذرد از بیشه ما

چراغ روشن عمرش

چراغ روشن عمرش اسیر باد مباد    هر آنکسی که منور کند چراغ کسی