حرمت عاطفه

حرمت عاطفه با سنگ  جدایی  مشک    می دهد درس درستی دل بشکسته ما

حمید سبزواری                   

افسرده ایم و خسته دل

افسرده ایم و خسته دل از هر چه هست و نیست    شاید به بوی زلف تو خود را دوا کنیم

محمدعزیزی           

کجایی ای رفیق

کجایی ای رفیق نیمه راهم         که من در چاه شب های سیاهم

نمی بخشد کسی جز غم پناهم          نه تنها از تو نالم از خدا هم

 مشیری                          

وای بر جان خلایق

وای بر جان خلایق اگر آرند به حشر    عوض روز قیامت شب تنهایی را

                                                                          نقی کمره ای

من آمده ام

من آمده ام که با تو راهی بشوم       آنی که تو از دلم بخواهی بشوم

دریا بغلم کن! بغلم کن دریا!      می خواهم از این به بعد ماهی بشوم

رسوای جهانم کرد

اسرار غمش گفتم در سینه نهان دارم     رسوای جهانم کرد این رنگ پریدنها

چه فارغبال می گشتم

چه فارغبال می گشتم درین عالم اگر میشد    غم امروز چون اندیشه فردا فراموشم

زحمت چه می‌کشی

زحمت چه می‌کشی پی درمان ما طبیب      ما به نمی‌شویم و، تو بدنام می‌شوی

شریف قزوینی                  

با ما کج

با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج     آخر قدمی راست بنه ای همه جا کج

دل جدا دیده جدا

دل جدا دیده جدا سوی تو پرواز کند   گرچه من در قفسم بال و پرم بسیار است

من دیوانه

من دیوانه چو زلف تو رها می​کردم           هیچ لایقترم از حلقه زنجیر نبود  

طوفان نوح

طوفان نوح زنده شد از اشک چشم من    با آنکه در غمت به مدارا گریستم

واقف هندی                   

در دلم

در دلم ریخته بس بر سر هم غم سر غم    دل مخوانید خدا داده غم آباد مرا

عماد خراسانی                      

تنها سـکوت مانـده

تنها سـکوت مانـده و حـرفـی نـمـی زنـی    حس می کنم که عاشق دنیای بی منی

در بی خبری از تو

در بی خبری از تو، صد مرحله من پیشم     تو بی خبر از غیری، من بی خبر از خویشم

صهبای قمشه ای