پروانه صفت

پروانه صفت دیده به او دوخته بودم          وقتی که خبردار شدم سوخته بودم

عاشق اصفهانی                   

راز نهان دار

راز نهان دار و خمش ور خمشی تلخ بٌود     آنچه جگر سوزه شود باز جگر سازه شود  

با علمت

 با علمت اگر عمل برابر گردد                   کام دو جهان ترا میسر گردد

مغرور برین مشو که خواندی ورقی    زآن روز حذر کن که ورق برگردد

ناصح تبریزی                      

نیکی و بدی...

صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را                 نیکی چه بدی داشت که یکبار نکردی؟

مست می ‌باش

مست می ‌باش که درعالم مستی بادوست        رمزها هست که در عالم هشیاری نیست

شوریده شیرازی             

بوسه را در نامه می پیچد

بوسه را در نامه می پیچد برای دیگران    آنکه میدارد دریغ از عاشقان پیغام را

ای که گفتی گریه کن

ای که گفتی گریه کن در شام جانسوز جدایی    غرق سیلاب سرشکم با ز هم آیا بگریم؟

                                                                                       عمران صلاحی

خون عاشق

خون عاشق زدل خاک سیه می جوشد    ورنه دامان فلک این همه گلرنگ نبود

رضا شمسائی                  

آتش خشم

آتش خشم پر از قهر تو می گفت: برو    جذبه چشم پر از مهر تو می گفت بمان

یاسمی                  

ترسم آن سیمین بدن

ترسم آن سیمین بدن باشد در آغوش رقیب    دیده ام تقویم را، امشب قمر در عقرب است 

عالی شیرازی            

لحظه ای بیش

لحظه ای بیش ز عمر تو نماندست ای شمع    بیش ازاین رنج به جان من و پروانه مده

غلامحسین موسوی              

من به باغی

من به باغی باغبانی می کنم با چشم تر    کز درختش دیگران گلهای رنگین می برند

بسطامی                

دیدم که باز منتظر

دیدم که باز منتظر و چشم بر دری    آیا نمی شود که از این رنج بگذری؟

بی کمالی های انسان

بی کمالی های انسان در سخن پیدا شود    پسته بی مغز چون لب وا کند رسوا شود

آخرالامر

آخرالامر، لگدکوب نماید همه را        توسنِ عمر، مپندار که رام من و توست

فضل الله گرگانی