لذت شعر نوشتن با کیبورد
دو بیتی و تک بیتی های ماندگارلذت شعر نوشتن با کیبورد
دو بیتی و تک بیتی های ماندگارمن بی می ناب
من بی می ناب زیستن نتوانم بی باده کشید بار تن نتوانم
من عاشق آن دمم که ساقی گوید یک جام دگر بگیر و من نتوانم
کوزه
چون حاصل آدمی
چون حاصل آدمی در این شورستان جز خوردن غصه نیست تا کندن جان
خرم دل آنکه زین جهان زود برفت و آسوده کسی که خود نیامد به جهان
یک چند به کودکی
یک چند به کودکی باستاد شدیم یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید از خاک در آمدیم و بر باد شدیم
از جمله رفتگان
از جمله رفتگان این راه دراز باز آمده کیست تا بما گوید باز
پس بر سر این دو راههٔ آز و نیاز تا هیچ نمانی که نمی‌آیی باز
گر باده خوری
بسیار مخور و رد مکن فاش مساز اندک خور و گه گاه خور و پنهان خور
ای دل
ای دل غم این جهان فرسوده مخور بیهوده نئی غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید خوش باش غم بوده و نابوده مخور
گویند بهشت
گویند بهشت و حور و کوثر باشد جوی می و شیر و شهد و شکر باشد
پر کن قدح باده و بر دستم نه نقدی ز هزار نسیه خوشتر باشد
من هیچ ندانم
من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت
جامی و بتی و بربطی بر لب کشت این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت
در دهر کسی....
در دهر کسی به گل عذرای نرسید تا بر دلش از زمانه خاری نرسید
در شانه نگر که تا به صد شاخ نشد دستش به سر زلف نگاری نرسید
آن کس که به خوبان
آن کس که به خوبان لب خندان داده است خون جگری به درد مندان داده است
گر قسمت ما نداد شادی٬غم نیست شادیم که غم هزار چندان داده است
گر باده خوری
گر باده خوری تو با خردمندان خور یا با صنمی لاله زخی خندان خور
بسیار مخور ورد مکن فاش مساز اندک خور و گهگاه خور و ژنهان خور
گرچه غم و رنج من
گرچه غم و رنج من درازی دارد عیش و طرب تو سرافرازی دارد
بر هر دو مکن تکیه که دوران فلک در پرده هزار گونه بازی دارد