وای بر جان خلایق

وای بر جان خلایق اگر آرند به حشر    عوض روز قیامت شب تنهایی را

                                                                          نقی کمره ای

من آمده ام

من آمده ام که با تو راهی بشوم       آنی که تو از دلم بخواهی بشوم

دریا بغلم کن! بغلم کن دریا!      می خواهم از این به بعد ماهی بشوم

رسوای جهانم کرد

اسرار غمش گفتم در سینه نهان دارم     رسوای جهانم کرد این رنگ پریدنها

زحمت چه می‌کشی

زحمت چه می‌کشی پی درمان ما طبیب      ما به نمی‌شویم و، تو بدنام می‌شوی

شریف قزوینی                  

با ما کج

با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج     آخر قدمی راست بنه ای همه جا کج

دل جدا دیده جدا

دل جدا دیده جدا سوی تو پرواز کند   گرچه من در قفسم بال و پرم بسیار است

طوفان نوح

طوفان نوح زنده شد از اشک چشم من    با آنکه در غمت به مدارا گریستم

واقف هندی                   

در دلم

در دلم ریخته بس بر سر هم غم سر غم    دل مخوانید خدا داده غم آباد مرا

عماد خراسانی                      

تنها سـکوت مانـده

تنها سـکوت مانـده و حـرفـی نـمـی زنـی    حس می کنم که عاشق دنیای بی منی

در بی خبری از تو

در بی خبری از تو، صد مرحله من پیشم     تو بی خبر از غیری، من بی خبر از خویشم

صهبای قمشه ای             

آنکه ویران شده

آنکه ویران شده از یار مرا میفهمد     آنکه تنها شده بسیار مرا میفهمد

گر ز بی مهری

گر ز بی مهری مرا از شهر بیرون می کنی     دل که در کوی تو می ماند به او چون می کنی؟

همایی نسابی          

گفتم که ناله سر دهم

گفتم که ناله سر دهم از شور عاشقی    غم عقده در گلو شد و راه نفس گرفت

علی اشتری                   

وقتی از غربت ایام...

وقتی از غربت ایام دلم می گیرد          مرغ امید من از شدت غم می میرد

دل به رویای خوش...

دل به رویای خوش خاطره ها می بندم         باز هم خاطر تو دست مرا می گیرد