پری پیکر

پری پیکر بلی کز سحر چشمش            نیامد خواب در چشمان من دوش 

حلالش باد

حلالش باد اگر خونم بریزد           که سر در پای او خوش تر که بر دوش 

تو از ما فارغ

تو از ما فارغ و ما با تو همراه          ز ما فریاد می آید٬تو خاموش 

زنـــدگی کردن من

زنـــدگی کردن من مـُـردن تــدریجــــــی بود          آنچـــه جان کند تـنم ، عمر حسابش کردم

پرتو خورشید عشق

پرتو خورشید عشق بر همه افتد ولیک          سنگ به یک نوع نیست تا همه گوهر شوند 

مکن درین چمنم سرزنش

مکن درین چمنم سرزنش به خود رویی     چنانکه پروشم میدهند میروییم

توبه بر لب

توبه بر لب سبحه بر کف دل پر از شوق گناه             معصیت را خنده می آید ز استغفار ما 

به دنبال

به دنبال هوای دل ز غفلت می روی اما    به جان خواهی رسیدن زین سفر، روزی که واگردی

کار من و دل

کار من و دل در عشق افتاده بسی مشکل     من در پی مستوری دل در پی رسوایی

محرم اصفهانی           

الهی سینه ای ده

الهی سینه ای ده آتش افروز                  در آن سینه دلی و آن دل همه سوز 

کرامت کن درونی درد پرور                   دلی در وی ٬ درون درد و برون درد 

هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست       دل افسرده غیر از آب و گل نیست 

                                                                                 وحشی کرمانی 

کیست این پنهان

کیست این پنهان مرا در جان و تن               کز زبان من همی گوید سخن؟ 

این که گوید از لب من راز کیست            بنگرید این صاحب آواز کیست؟

درمن اینسان خودنمایی می کند                             ادعای آشنایی می کند 

متصل تر٬ با همه دوری ٬ به من              از نگه با چشم و از لب با سخن 

                                                                               عمان سامانی 

دوست می‌دارم

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را     تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

شک میکنم

شک میکنم به قهوه و راضی نمیشوم     بیرون کنند ساده تو را از خیال من

حرمت عاطفه

حرمت عاطفه با سنگ  جدایی  مشک    می دهد درس درستی دل بشکسته ما

حمید سبزواری                   

افسرده ایم و خسته دل

افسرده ایم و خسته دل از هر چه هست و نیست    شاید به بوی زلف تو خود را دوا کنیم

محمدعزیزی