لذت شعر نوشتن با کیبورد

دو بیتی و تک بیتی های ماندگار

لذت شعر نوشتن با کیبورد

دو بیتی و تک بیتی های ماندگار

آتش عشق


آتش عشق، عجب آتش غافل سوزیست    خبرم می کند و بی خبرم می سوزد


محمود قاجار                   

همچو برف


همچو برفی که صبح از خنده ی خورشید گرید     خنده بر کنج لبت هرگه که گیرد جا بگریم


عمران صلاحی          

شعله ی ایمان

چرا به جرم خیانت مرا ز خود راندی                 مگر تو شعله ی ایمان ندیدی در دستم؟ 

 

تا کی توان



تا کی توان به مصلحت عقل کار کرد؟     یک چند هم به مصلحت عشق کار کن



سینه تنگ


سینه تنگ مرا از بار غمی سنگین است    پاره ابرم که نهان ساخته ام کوهی را


نادر نادرپور                

پژمردگیست


پژمردگیست، در پی هر تازه ای که هست     پیوسته روی تازه نباشد عروس را



                                                                                              امامی خلخالی            

زهرا اگر نبود

زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت

توحید انعکاس نمایانتری نداشت

جز در مقام عالی زهرا فنا شدن

ملک وجود فلسفه دیگری نداشت

زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت

دیگر خدا نیاز به پیغمبری نداشت

فرموده اند در برکات وجود او

زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

محشر بدون مهریه ی همسر علی

سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت

حتی بهشت با همه نهرهای خود

چنگی به دل نمی زد اگر کوثری نداشت

دیروز اگر به فاطمه سیلی نمی زدند

دنیا ادامه داشت، دگر محشری نداشت

اگرچه مانده ام تنها



اگرچه مانده ام تنها، کنار موج دریاها    تو را ای لولی زیبا، چو نیما "چشم در راهم"



چون گردباد


چون گردباد چند به پیچم به پای خویش؟    ای روزگار از چه بسر می دوانیم؟


بهادر یگانه                    

چه به جا


چه به جا از من غارت زده مانده است که تو     رفته ودین ودلم برده و باز آمدی؟


مشتاق اصفهانی                


آنچه دل را


آنچه دل را بیم آن می سوخت درد هجر بود     آخراز ناسازی گردون به آن هم ساختم



هرکسی


هرکسی کام دلی آورده از کویت به دست     ماهم آخر در غمت خاکی به سر خواهیم کرد


دلا این عالم فانی


دلا این عالم فانی به یک ارزن نمیارزد      بدنیا آمدن بر زحمت رفتن نمیارزد


مرا گفتی


مرا گفتی دم آخر ببینی دیر شد بازآ     که ترسم حسرت این دم برم بر عالم دیگر


ابوالقاسم لاهوتی                 

گر زنده در فراق تو


گر زنده در فراق تو ماندم عجب مدار                جان منی و نتوانم ز جان گذشت

کمتر ز مرگ و تلخی جان کندنم نبود         عمری که در فراق تو نامهربان گذشت


یزدانبخش قهرمان