ای اشک

ای اشک دوباره در دلم درد شدی
تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی
از کودکی ام هر آنزمان خواستمت
گفتند دگر گریه نکن مرد شدی

ما و مجنون

ما و مجنون درس عشق از یک ادیب آموختیم
او به ظاهر گشت عاشق ما به معنا سوختیم

هیچ ذوقی

هیچ ذوقی بِه از این نیست که ز غایت شوق
چشم می گرید و لبهای تو در خنده شوند

هلالی جغتایی

نه نام کس به زبانم

نه نام کس به زبانم، نه در دلم هوسی       ز زندگیم همین بس که می کشم نفسی

سیمین بهبانی          

گفتی به تو گر بگذرم

گفتی به تو گر بگذرم از شوق بمیری        قربان سرت بگذر و بگذار بمیرم

صباحی بیدگلی                  

ابرم و دلتنگ دریاها

ابرم و دلتنگ دریاها خسته از بی مهری خورشید

روز خوش یارب نبیند کاش آن که از دریا جدایم کرد

گرچه از آغاز خود دورم از زمین تا آسمان اما

این صدای موج رویا نیست باز هم دریا صدایم کرد

                                                                           صابر موسوی (بغض دیرسال من)

در گلستان جهان

در گلستان جهان، چون غنچه های صبحدم         با درون پر ز خون، در حال لبخندیم ما

گویی از خامه تقدیر

گویی از خامه تقدیر، غرض نقش تو بود         کز ازل تا به ابد اینهمه تصویر کشید

نیاز اصفهانی             

تا قیامت

تا قیامت مژه بر هم نزنم، گر دانم     که امید نگهی روز جزا خواهد بود

رشدی                       

یاد لبخند تو

یاد لبخند تو هر دَم بَرد از هوش مرا

جای تو، یاد تو تا چند هم آغوش مرا

معین کرمانشاهی

ز دامنگیری پیری

ز دامنگیری پیری، اگر آگاه می گشتم     به دست غم نمی دادم، گریبان جوانی را

یادتان باشد

یادتان باشد اگر مُردم عزاداری کنید      بر سر و صورت بکوبید و خود آزاری کنید

آبروها برده اید از من در ایام حیات               لا أقل حالا که مردم آبرو داری کنید

بدبختی و نادانی

بدبختی و نادانی من بین که دل یار     یک بار به کف نامده، صد بار شکستم

قدسی                

دستی به دوش

دستی به دوش غیر نهاد از سر وفا    ما را چو دید لغزش پا را بهانه ساخت

ندیم خراسانی                  

غم بی حد

غم بی حد و درد بی شمار و من فرد     یا رب چه کنم که صبر نتوانم کرد

یا درد باندازه درمان بفرست                     یا حوصله ای بده باندازه درد

مشتاق اصفهانی