امشب ز غمت

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت    وز بستر عافیت برون خواهم خفت

باور نکنی خیال خود را بفرست        تا در نگرد که بی​تو چون خواهم خفت

شور شراب

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر      کین سر پر هوس شود خاک در سرای تو  

ثوابَت باشد

ثوابَت باشد ای دارای خرمن      اگر رحمی کنی بر خوشه چینی  

ساقی و مطرب و نی

ساقی و مطرب و نی جمله مهیاست ولی    عیش بی یار مهیا نشود ، یار کجاست

یاری اندر کس نمی بینم

یاری اندر کس نمی بینم ،یاران را چه شد؟     دوستی کی آخر آمد؟دوستداران را چه شد؟ 

آتش آن نیست

آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع     آتش آن است که بر خرمن پروانه زدند

نیست بر لوح دلم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست   چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

در ازل پـرتــو حُـسـنت

در ازل پـرتــو حُـسـنت ز تجَـلـّی دَم زد     عـشـق پیـدا شـد و آتش به همه عالم زد

در ازل پرتو حسنت

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد    عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

دوش آگهی ز یار

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد    من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد

در دایره قسمت

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم    لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

یاد باد آن که ز ما

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد     به وداعی دل غم دیده ما شاد نکرد

هرگز از لوح دلم

هرگز از لوح دلم نقش دل و جان نرود         هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود

آنچنان مهر تو ام در دل و جان جای گرفت     که اگر سر برود از دل و از جان نرود

هر که شد محرم دل

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند     وانکه این کار ندانست در انکار بماند

ای نسیم سحر

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست     منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست