از درد سخن

  از درد سخن گفتن و از درد شنیدن      با مردم بی درد ندانی که چه دردی است

راز نهان دار

راز نهان دار و خمش ور خمشی تلخ بٌود     آنچه جگر سوزه شود باز جگر سازه شود  

به هر که می نگرم

به هر که می نگرم صورت تو  می بینم       از این میان همه در چشم من تو می آیی 

یار بی پرده

یار بی پرده از در و دیوار           در تجلی است یا اولی الابصار   

    چشم بگشا به گلستان و ببین       جلوه ی آب صاف در گُل و خار 

 ز آب بی رنگ صد هزاران رنگ        لاله و گل نگر در آن گلزار  

به صحرا بنگرم

به صحرا بنگرم صحرا تو بینم         به دریا بنگرم دریا تو بینم 

به هرجا بنگرم کوه و در و دشت     نشان از قامت رعنا تو بینم  

از درد تو

از درد تو هیچ روی درمانم نیست        درمان که کند مرا که دردم هیچ است 

یا چنان نمای

یا چنان نمای که هستی         یا چنان اش که می نمایی  

                                                               بایزید بسطامی

هر کجا عشق آید

  هر کجا عشق آید و ساکن شود            آنچه ناممکن بود ممکن شود 

شور شراب

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر      کین سر پر هوس شود خاک در سرای تو  

ذات نایافته

ذات نایافته از هستی بخش           کی تواند که شود هستی بخش  

ثوابَت باشد

ثوابَت باشد ای دارای خرمن      اگر رحمی کنی بر خوشه چینی  

عاقبت گرگ زاده

عاقبت گرگ زاده گرگ شود         اگر چه با آدمی بزرگ شود 

ای که پنجاه رفت

ای که پنجاه رفت و تو هنوز در خوابی      مگر این پنج روز آخر دریابی
  خواب شیرین بامداد رحیل                           باز دارد پیاده را ز سبیل 

قصه ی کهنه

    قصه ی کهنه دروغ بود،من و ماه بچگی کردیم     که به جای قصه خوندن،قصه رو زندگی کردیم  

دریا

دریا چه دل پاک و نجیبی دارد           چندیست که حالت عجیبی دارد

 این موج که سر به سخره ها می کوبد     با من چه شباهت غریبی دارد