هر چه را بگندد

هرچه را بگندد نمکش می زنند      وای به روزی که نمک بگندد 

ما را هوسی به این گدایی انداخت

ما را هوسی به این گدایی انداخت        در دام کثیف آشنایی انداخت

از دوری و دوستی گذشتیم دریغ    وصل آمد و بین ما جدایی انداخت

م . نادر                            

جوانمرد و خوش خوی

جوانمرد و خوش خوی و بخشنده باش      چو حق بر تو باشد تو بر خلق باش 

مهر و رقت

مهر و رقت وصف انسانی بود     خشم و شهوت وصف حیوانی بود 

اگر بر جای من غیری گزیند

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست    حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

سر خوش آمد

سر خوش آمد ز در و می زد و سرمست برفت     فرصتی بود ولی حیف که از دست برفت

خودمست وغمزه مست

خودمست وغمزه مست ودوچشم ازخمارمست      یک ناتوان چه چاره کندباسه چهارمست

        صهبای هندوستان            

گر بریزی

گر بریزی بحر را در کوزه ای     چند گنجد قسمت یک روزه ای 

لحظه ای بنشین

لحظه ای بنشین و در چشم غبار آلودم نگر    تا زبان اشک من گوید حکایت های دل

     مهدی سهیلی              

در طواف شمع می گفت

در طواف شمع می گفت این سخن پروانه ای    سوختم زین  آشنایان  ای  خوشا  بیگانگی

خنک آن قمار بازی

خنک آن قمار بازی که بباخت هرچه بودش    بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر

جز تفرقه در باغِ جهان

جز تفرقه در باغِ جهان، هیچ ندیدم     هر گُل به چمن رنگ دگر، بوی دگر داشت  

مفتون کاکوری                                                                                   

ای کاش که معشوق

ای کاش که معشوق ز عاشق طلب جان می کرد   تا که هر بی سرو پایی نشود یار کسی

صد دیده و دل

صد دیده و دل، هر طرف از بهر تماشا    حیران تو بودند، تو حیران که بودی؟

حاتم کاشی                                                                                 

شیدا از آن شدم

شیدا از آن شدم که نگار من چو ماه نو    ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست