کیم من؟

  کیم من؟ آرزو گم کرده‌ای تنها و سرگردان            نه آرامی نه امیدی نه همدردی نه همراهی

سُبحه برکف

سُبحه برکف توبه برلب دل پرازشوق گناه       معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما

خبر ده به درویش

خبر ده به درویش سلطان پرست     که سلطان ز درویش، مسکین‌تر است

آتشم بر جان و بر لب

آتشم بر جان و بر لب خنده بود  از  شرم غیر         بی تو ای گل گاه پنهان گاه پیدا سوختم

گرید و سوزد و افروزد

گرید و سوزد و افروزد و نابود شود     هر که چون شمع بخندد به شب تار کسی

به چه مشغول کنم

به چه مشغول کنم دیده و دل را؟ که مدام          دل ترا می‌طلبد، دیده ترا می‌جوید

صائب تبریزی                

نه غبار است

نه غبار است که از دامن صحرا برخاست          که زمین هم به تماشای تو از جا برخاست

مؤمن         

من از تو هیچ نخواهم

من از تو هیچ نخواهم جز آنچه به پسندی         که دل پسند توای دوست دلبخواه من است

تلخ و شیرین جهان

تلخ و شیرین جهان چیزی بجز یک خواب نیست   مرگ پایان می دهد یک روز این کابوس را

    گرچه میدانم نمی‌آید،ولی هردم از شوق    سوی درمی‌آیم و هرسو،نگاهی میکنم

ساقی و مطرب و نی

ساقی و مطرب و نی جمله مهیاست ولی    عیش بی یار مهیا نشود ، یار کجاست

درهوای چهرة

درهوای چهرة غمدیدگان پیدا چو اشکم                 در درون سینة دلخستگان پنهان چو دردم

جلالی همایی         
   

آن علم که در مدرسه

آن علم که در مدرسه آموخته بودیم    در میکده از ما نخریدند به جامی

آتش آن نیست

آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع     آتش آن است که بر خرمن پروانه زدند

ما را هوسی به این گدایی انداخت

ما را هوسی به این گدایی انداخت        در دام کثیف آشنایی انداخت

از دوری و دوستی گذشتیم دریغ    وصل آمد و بین ما جدایی انداخت

م . نادر                            

اگر بر جای من غیری گزیند

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست    حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم