ما دل به غم تو

ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست       درد تو به جان خسته داریم ای دوست

گفتی که به دل شکستگان نزدیکیم              ما نیز دل شکسته داریم ای دوست

عمر اگر خوش گذرد

عمر اگر خوش گذرد، زندگی نوح کم است    ور به سختی گذرد، نیم نفس بسیار است

حسن بیک رفیع               

گریه ها کردم

گریه ها کردم ولیکن سوز عشق از دل نرفت    هرگز این آتش نگردد سرد، با این آبها

ابوالحسن ورزی             

شرم من

شرم من و غرور تو مانع ز گفتگوست   خوش بود اگر از این دو یکی در میان نبود

امیرنهاوندی               

آنچه دل را

آنچه دل را بیم آن می سوخت درد هجر بود    آخراز ناسازی گردون به آن هم ساختم

بهادریگانه               

من سلسله

من سلسله جنبان دل عاشق خویشم      بر زندگی‌ام سایه‌ای از سلسله‌ای نیست

ای دیر به دست آمده

ای دیر به دست آمده  بس زود برفتی     آتش زدی اندر من وچون دود برفتی

دل من

دل من در سبد عشق به نیل تو سپرد      نگهش دار به موسی شدنش می ارزد 

ما را

ما را همه شب نمی‌برد خواب     ای خفته روزگار دریاب

زیر لب وقت نوشتن

زیر لب وقت نوشتن همه کس نقطه نهد    وین عجب، نقطه خال تو به بالای لب است

صبوحی               

ساقی ز بیخود کردنم

ساقی ز بیخود کردنم یک لحظه خودداری مکن    تا می توانی می بده اشک مرا جاری مکن

اگر زلفت

اگر زلفت  به  هر  تاری  اسیر تازه ای دارد          مبارک باشد امّا دلبری اندازه ای دارد

قراگوزلو            

پروانه صفت

پروانه صفت دیده به او دوخته بودم          وقتی که خبردار شدم سوخته بودم

عاشق اصفهانی                   

با علمت

 با علمت اگر عمل برابر گردد                   کام دو جهان ترا میسر گردد

مغرور برین مشو که خواندی ورقی    زآن روز حذر کن که ورق برگردد

ناصح تبریزی                      

مست می ‌باش

مست می ‌باش که درعالم مستی بادوست        رمزها هست که در عالم هشیاری نیست

شوریده شیرازی