آن کس که مایه دار بُود

آن کس که مایه دار بُود، خودنمای نیست    هرگز کسی، گُلی به سر باغبان ندید

کلیم کاشی                                                                                        

من آن گلبرگ مغروم

من آن گلبرگ مغروم که می میرم ز بی ابی    ولی با منت و خاری پی شبنم نمی گردم

آنچنان کز صفر گردد

آنچنان کز صفر گردد رتبه ی اعداد بیش    پایه ی این ناکسان، از هیچ بالا رفته است

             میرمعصوم تسلّی

دیـده ای نیـست

دیـده ای نیـست نبیند رُخ ِ زیبــای تو را     نیست گوشی که همی نشنود آوای تو را

ترا می بینم و هردم

ترا می بینم و هردم زیادت می شود میلم     مرا می بینی و هردم زیادت می کنی دردم

دوش آگهی ز یار

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد    من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد

ابر بارنده....

ابر بارنده به دریا گفت  :                 من نبارم تو کجایی؟ 

در دلش خنده کنان دریا گفت:   ابر بارنده تو خود از مایی!

ای وای بر اسیری

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد    در دام مانده باشد صیاد رفته باشد

همه هست آرزویم

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی    چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

وقت است که بنشینی

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی     تا با تو بگویم غم شب های جدایی

آرزو در طبع پیران

آرزو در طبع پیران، از جوانان هست بیش    در خزان یک برگ، چندین رنگ پیدا می کند

             طاهر وحیدالزمانی