صبر بر جور رقیبت

صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟    همه دانند که در صحبت گل خاری هست

لبش پر خنده

لبش پر خنده چشم از گریه تر هم     ز بس شادی شده حیران و درهم

امیر خسرو دهلوی                       

نیست بر لوح دلم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست   چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

به سرِ تُربت من

به سرِ تُربت من، گر گذرد اهل دلی    بویِ داغ دل من، می شنود از گِل من

                     عارف کازورنی

در ازل پـرتــو حُـسـنت

در ازل پـرتــو حُـسـنت ز تجَـلـّی دَم زد     عـشـق پیـدا شـد و آتش به همه عالم زد

همه بر باد شد

همه بر باد شد از عشق تو، ای سیلِ عظیم   کِشتِ ما، خرمن ما، کلبه ی ما، خانه ی ما

            خرسندی شیرازی

مرا ز دوری عهدت

مرا ز دوری عهدت، دگر امیدی نیست    که راه صبر درازست و، عمرِ من کوتاه

صحاف                                                                                          

آتش از خانه ی همسایه

آتش از خانه ی همسایه ی درویش مخواه    کآنچه بر روزنِ او می گذرد، دودِ دل است

کس زبانِ چشم خوبان

کس زبانِ چشم خوبان را نمی داند چو من   روزگاری این غزالان را شبانی کرده ام

در ازل پرتو حسنت

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد    عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

چو ریزم اشک از دل

چو ریزم اشک از دل، آه  درد آلود  می‌خیزد       بلی، چون آب بر آتش بریزد، دود می‌خیزد.

حیدری تبریزی          

عیب یاران

عیب یاران و دوستان هنرست                                              سخن دشمنان نه معتبرست 

مهر مهر از درون ما نرود                                               ای برادر که نقش بر حجرست

دائم به یاد توست

دائم به یاد توست پرستوی روح من   از این مریض خسته عیادت نمیکنی؟

در حضور خارها

در حضور خارها هم میشود یک یاس بود       در هیاهوی مترسک ها پر از احساس بود

سخن عشق تو....

سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم          رنگ رخساره خبر می‌دهد از حال نهانم 

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم                   بازگویم که عیانست چه حاجت به بیانم