چون جمله خطا کنم

چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی     مقصود ازین عمر خرابم تو بسی

من میدانم چونکه بخواهم رفتن         پرسند چه کرده ای جوابم تو بسی

شمس تبریزی

ترا با غیر میبینم

ترا با غیر میبینم ، صــــــدایم در نمی آید
دلم میسوزد و کاری ز دستم بر نمــی آید

نشستم باده خوردم ، خون گریستم ، کنجی افتادم
تحمل میرود ، اما ، شـــــــــــب غم سر نمی آید

از غم عشق

از غم عشق حکایت به صبا نتوان کرد

گله از دوست به هر بی سروپا نتوان کرد

الفت اصفهانی

ای دل

ای دل غم این جهان فرسوده مخور           بیهوده نئی غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید     خوش باش غم بوده و نابوده مخور

دیدمت شبی

دیدمت شبی به خواب و سرخوشم

وه ... مگر به خواب ها بینمت

غنچه نیستی که مست اشتیاق

خیزم و ز شاخه ها بچینمت

فروغ فرخزاد

قاصدان

قاصدان را یکقلم نومید کردن خوب نیست

نامه ی ما پاره کردن داشت گر خواندن نداشت

صائب تبریزی