ساختی ما را

نه چون اهل خطا بودیم رسوا ساختی ما را         که از اول برای خاک دنیا ساختی ما را 

                                                                                                   فاضل نظری           

دسـتی بـه دامـن تـو

دسـتی بـه دامـن تـو و دسـتـی به آسـمـان          دستی دگر کجاست که خاکی به سر کنم؟

ای اشک

ای اشک دوباره در دلم درد شدی
تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی
از کودکی ام هر آنزمان خواستمت
گفتند دگر گریه نکن مرد شدی

ما و مجنون

ما و مجنون درس عشق از یک ادیب آموختیم
او به ظاهر گشت عاشق ما به معنا سوختیم

هیچ ذوقی

هیچ ذوقی بِه از این نیست که ز غایت شوق
چشم می گرید و لبهای تو در خنده شوند

هلالی جغتایی