آنکه باز آید مرا از غم رها سازد تویی درد این آوارگی از تن رها سازد تویی
اگر خانه دل را ویرانه کرده دست غم آنکه این ویرانه را از نو بسازد تویی
بالا مطلب ز هیچکس بیش مباش چون مرهم نرم باش و چون ریش مباش
خواهی که ز هیچکس به تو بد نرسد بدخواه و بد آموز و بداندیش مباش
مصاحب در ره آن یار جانسوز محبت را از آن کودک بیاموز
که مادر بهر جورش چون ستیزد همان در دامن مادر گریزد!