روی هر سینه

روی هر سینه سری تکیه کند وقت وداع    سر ما وقت وداع تکیه بر دیوار کند

ز دنیایی که مردانش

ز دنیایی که مردانش عصا از کور می دزدند     من از خوش باوری انجا محبت جستجو کردم

غمت در سینه ام

غمت در سینه ام آتش بر افروخت           خیال خاطراتت پیکرم سوخت

از آن روزی که از من دل بریدی       دلم غیر از غمت چیزی نیاموخت

هر که در سینه دلی داشت

هر که در سینه دلی داشت به دلداری داد      دل نفرین شده ماست که تنهاست هنوز

گر چه رفتی زبرم حسرت روی تو نرفت       در این خانه به امید تو باز است هنوز

از برای امتحان

از برای امتحان چندی مرا دیوانه کن    گر به از مجنون نبودم باز عاقل کن مرا

دردم از یار است

دردم از یار است و درمان نیز هم       دل فدای او شد و جان نیز هم
این که می گویند آن خوشتر ز حسن     یار ما این دارد و آن نیز هم

ما و این ذهن

ما و این ذهن تا ابد فازی         ما و عشق و بلند پروازی

از کدامین گناه می سوزیم          با هم  همواره آخر بازی

آن چه بینی

آن چه بینی , دلت همان خواهد     وان چه خواهد دلت ، همان بینی

ز دوستان دورنگم

ز دوستان دورنگم عجیب دل تنگ است    فدای همت آن دشمنی که یکرنگ است

ای بار خدا

ای بار خدا به حق هستی         شش چیز مرا مدد فرستی

ایمان و امان و تن درستی        فتح و فرج و فراخ دستی

آبی تر از آنیم

آبی تر از آنیم که بیرنگ بمیریم    از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

طعنه بر طوفان نزن

طعنه بر طوفان نزن , ایراد بر دریا مگیر     بوسه بگرفتن ز ساحل موج را دیوانه کرد

دل هر که صید کردی

دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت    نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت

نیش عقرب

نیش عقرب نه از ره کین است    اقتضای طبیعتش این است

چشم بگشا به گلستان

چشم بگشا به گلستان و ببین      جلوه ی آب صاف در گل و خار
زاب بی رنگ ، صد هزاران رنگ     لاله و گل نگر در آن گلزار