اگر طوطی زبان می بست

اگر طوطی زبان می بست در کام     که خود را در قفس می دید و نه دام

خموشی پرده پوش راز باشد                       نه مانند سخن غماز باشد

ز غفلت با تبه کاری

ز غفلت با تبه کاری به سر بردم جوانی را    کنون از زندگی سیرم نخواهم زندگانی را

شادی مکن از زادن

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ    زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت

من در غم تو

من در غم تو , تو در کنار دگری     همدرد تو من , تو غمگسار دگری

معنا نشد , نمی شود بعد از من         من کشته تو , تو سوگوار دگری

اگر دورم ز دیدارت

اگر دورم ز دیدارت دلیل بر بی وفایی نیست   وفا آنست که نامت را نهان در زیر لب دارم

ای نسیم سحر

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست     منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

صبر بر جور رقیبت

صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟    همه دانند که در صحبت گل خاری هست

غرق خون بود

غرق خون بود و نمی مرد ز حسرت فرهاد    خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم

فراموشم مکن

فراموشم مکن چون من فراموشت نخواهم کرد

تو در من آتشی هستی که خاموشت نخواهم کرد

کف پا به هر زمینی که رسد

کف پا به هر زمینی که رسد تو نازنین را    به لب خیال بوسم همه عمر آن زمین را

گر چه دوری می کنم

گر چه دوری می کنم بی صبر و آرامم هنوز    می نمایم اینچنین وحشی ولی رامم هنوز

من به جرم با وفایی

من به جرم با وفایی این چنین تنها شدم    چون ندارم همدمی بازیچه ی دلها شدم

دوستی برگ گلی نیست

دوستی برگ گلی نیست که بر باد رود    تـشنه را آب محال اسـت که از یـاد رود

زندگی زیباست

زندگی زیباست ای زیبا پسند                    زنده اندیشان به زیبایی رسند

آن چنان زیباست این بی بازگشت       کز برایش می توان از جان گذشت

با خیال تو به سر بردن

با خیال تو به سر بردن اگر هست گناه    با خبر باش که من غرق گناهم هر شب