من سلسله

من سلسله جنبان دل عاشق خویشم      بر زندگی‌ام سایه‌ای از سلسله‌ای نیست

ای دیر به دست آمده

ای دیر به دست آمده  بس زود برفتی     آتش زدی اندر من وچون دود برفتی

دل من

دل من در سبد عشق به نیل تو سپرد      نگهش دار به موسی شدنش می ارزد 

ما را

ما را همه شب نمی‌برد خواب     ای خفته روزگار دریاب

آمدی....

آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم            تا برفتی ز برم صورت بی جان بودم

زیر لب وقت نوشتن

زیر لب وقت نوشتن همه کس نقطه نهد    وین عجب، نقطه خال تو به بالای لب است

صبوحی               

ساقی ز بیخود کردنم

ساقی ز بیخود کردنم یک لحظه خودداری مکن    تا می توانی می بده اشک مرا جاری مکن

اگر زلفت

اگر زلفت  به  هر  تاری  اسیر تازه ای دارد          مبارک باشد امّا دلبری اندازه ای دارد

قراگوزلو            

پروانه صفت

پروانه صفت دیده به او دوخته بودم          وقتی که خبردار شدم سوخته بودم

عاشق اصفهانی                   

راز نهان دار

راز نهان دار و خمش ور خمشی تلخ بٌود     آنچه جگر سوزه شود باز جگر سازه شود  

با علمت

 با علمت اگر عمل برابر گردد                   کام دو جهان ترا میسر گردد

مغرور برین مشو که خواندی ورقی    زآن روز حذر کن که ورق برگردد

ناصح تبریزی                      

نیکی و بدی...

صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را                 نیکی چه بدی داشت که یکبار نکردی؟

مست می ‌باش

مست می ‌باش که درعالم مستی بادوست        رمزها هست که در عالم هشیاری نیست

شوریده شیرازی             

بوسه را در نامه می پیچد

بوسه را در نامه می پیچد برای دیگران    آنکه میدارد دریغ از عاشقان پیغام را

ای که گفتی گریه کن

ای که گفتی گریه کن در شام جانسوز جدایی    غرق سیلاب سرشکم با ز هم آیا بگریم؟

                                                                                       عمران صلاحی