-
غم و شادی
جمعه 27 اسفندماه سال 1389 14:07
غمی کز پیش شادمانی بری به از شادی کز پسش غم خوری
-
بینای عیب خویش
جمعه 27 اسفندماه سال 1389 14:05
هرکه بینای عیب خوشتن است طعنه بر عیب دیگران نزند
-
بارت بکشم...
جمعه 27 اسفندماه سال 1389 14:04
با این همه جور و تند خویی بارت بکشم که خوبرویی
-
عید است ولی بدون او غم داریم
چهارشنبه 25 اسفندماه سال 1389 22:57
عید است ولی بدون او غم داریم عاشق شده ایم و عشق را کم داریم ای کاش که این عید ظهورش برسد اینگونه هزار عید با هم داریم
-
لب من بر لب او
سهشنبه 24 اسفندماه سال 1389 23:51
لب من بر لب او گر برسد میماند اثر لذت آن بر لب من تا لب گور
-
در وصل
دوشنبه 23 اسفندماه سال 1389 23:20
در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم عاشق نمیشوی که ببینی چه میکشم با عقل آب عشق به یک جو نمیرود بیچاره من که ساخته از آب و آتشم
-
تا سحر
دوشنبه 23 اسفندماه سال 1389 23:12
تا سحرشمع و من و پروانه با هم ساختیم آنکه بر مقصود نائل شد سحر پروانه بود
-
امشب ای ناز
یکشنبه 22 اسفندماه سال 1389 22:29
امشب ای ناز ، چه دلتنگ نگاهت شده ام باز ای مونس جان چشم براهت شده ام برق چشمان تو امشب به سکوتم خندید چونکه دیوانه ی آن چهره ای ماهت شده ام
-
شرمم کشد
یکشنبه 22 اسفندماه سال 1389 00:10
شرمم کشد که بی تو نفس می کشم هنوز تا زنده ام بس است این شرمساری ام
-
ظلم است
جمعه 20 اسفندماه سال 1389 15:17
ظلم است که نادیده رخت جان به درآید دیدار نمودن ز تو جان باختن از من سرخوش تفرشی
-
حرمت عاطفه
پنجشنبه 19 اسفندماه سال 1389 22:58
حرمت عاطفه با سنگ جدایی مشکن می دهد درس درستی دل بشکسته ما
-
تــــــو بصــــد آیـــنه
چهارشنبه 18 اسفندماه سال 1389 22:58
تــــــو بصــــد آیـــنه از دیـــدن خود سیــــر نئی من به یک چشم ز دیدار تو چون سیر شوم؟
-
دوست نزدیک
سهشنبه 17 اسفندماه سال 1389 22:01
دوست نزدیک تر از من به من است وین عجب تر که من از وی دورم چه کنم با که توان گفت که دوست در کنارم من و من مهجورم
-
صبر است
یکشنبه 15 اسفندماه سال 1389 22:48
صبر است علاج عشق دانم اما چه کنم نمی توانم
-
گر ز بی مهری
شنبه 14 اسفندماه سال 1389 18:45
گر ز بی مهری مرا از شهر بیرون می کنی دل که در کوی تو می ماند به او چون می کنی؟ همایی نسابی
-
شاید که کند یادم
چهارشنبه 11 اسفندماه سال 1389 22:45
این دست من از خاک است هم خاک شود روزی این خط من از کاغذ هم پاک شود روزی آن کس که مرا داند یا خط مرا خواند شاید که کند یادم غمناک شود روزی
-
چند پنهان کنم
سهشنبه 10 اسفندماه سال 1389 00:24
چند پنهان کنم افسانه هجران از تو جان من بر همه پیداست چه پنهان از تو
-
غم ز هر جاکه رسد
یکشنبه 8 اسفندماه سال 1389 23:45
غم ز هر جاکه رسد سرزده آید به دلم چکنم خانه من بر سر راه افتاده است
-
حال شبهای مرا
شنبه 7 اسفندماه سال 1389 00:00
حال شبهای مرا همچو منی داند و بس تو چه دانی که شب سوختگان چون گذرد
-
شتاب
جمعه 6 اسفندماه سال 1389 12:46
همراه اگر شتاب کند همره تو نیست دل در کسی مبند که دل بسته ی تو نیست
-
در سر کار تو
جمعه 6 اسفندماه سال 1389 12:43
در سر کار تو کردم دل و دین با همه دانش مرغ زیرک به حقیقت منم امروز و تو دامی
-
هنرور
جمعه 6 اسفندماه سال 1389 12:41
هنرور چو بختش نباشد به کام به جایی رود کش ندانند نام
-
دانی که چه ها
پنجشنبه 5 اسفندماه سال 1389 23:34
دانی که چه ها چه ها می خواهم وصل تو من بی سر و پا می خواهم فریاد و فغان و ناله ام دانی چیست؟ یعنی که تو را تو را تو را می خواهم
-
درد بسیار بود
سهشنبه 3 اسفندماه سال 1389 23:04
. درد بسیار بود در دل بیچاره ولی با که گوید که در این معرکه غمخواری نیست
-
افروختن و سوختن
سهشنبه 3 اسفندماه سال 1389 23:03
افروختن و سوختن و جامه دریدن پروانه ز من ، شمع زمن ، گل زمن آموخت
-
چگونه شاد شود
شنبه 30 بهمنماه سال 1389 21:15
چگونه شاد شود اندرون غمگینم؟ به اختیار که از اختیار بیرون است
-
زندگی عشق به قلب داشتن است
پنجشنبه 28 بهمنماه سال 1389 23:07
کاش می دانستید زندگی با همه وسعت خویش محفل ساکت غم خوردن نیست حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نیست زندگی خوردن و خوابیدن نیست زندگی عشق به قلب داشتن است زندگی حس جاری شدن است زندگی کوشش و راهی شدن است از تماشاگر آغاز حیات تا به جایی که خدا می داند
-
یاد از آنشب
چهارشنبه 27 بهمنماه سال 1389 23:48
یاد از آنشب که لب چشمه میان من و او پرده ای جز سر گیسوی شبانگاه نبود لب او بر لب من بود و بحسرت می گفت: کاشکی عمر وصال اینهمه کوتاه نبود پژمان بختیاری
-
پری پیکر
سهشنبه 26 بهمنماه سال 1389 23:58
پری پیکر بلی کز سحر چشمش نیامد خواب در چشمان من دوش
-
حلالش باد
سهشنبه 26 بهمنماه سال 1389 23:55
حلالش باد اگر خونم بریزد که سر در پای او خوش تر که بر دوش