گویی از خامه تقدیر

گویی از خامه تقدیر، غرض نقش تو بود         کز ازل تا به ابد اینهمه تصویر کشید

نیاز اصفهانی             

تا قیامت

تا قیامت مژه بر هم نزنم، گر دانم     که امید نگهی روز جزا خواهد بود

رشدی                       

یاد لبخند تو

یاد لبخند تو هر دَم بَرد از هوش مرا

جای تو، یاد تو تا چند هم آغوش مرا

معین کرمانشاهی

ز دامنگیری پیری

ز دامنگیری پیری، اگر آگاه می گشتم     به دست غم نمی دادم، گریبان جوانی را

یادتان باشد

یادتان باشد اگر مُردم عزاداری کنید      بر سر و صورت بکوبید و خود آزاری کنید

آبروها برده اید از من در ایام حیات               لا أقل حالا که مردم آبرو داری کنید

تلاش بوسه نداریم

تلاش بوسه نداریم چون هوسناکان      نگاه ما به نگاهی ز دور خرسند است

بدبختی و نادانی

بدبختی و نادانی من بین که دل یار     یک بار به کف نامده، صد بار شکستم

قدسی                

دستی به دوش

دستی به دوش غیر نهاد از سر وفا    ما را چو دید لغزش پا را بهانه ساخت

ندیم خراسانی                  

غم بی حد

غم بی حد و درد بی شمار و من فرد     یا رب چه کنم که صبر نتوانم کرد

یا درد باندازه درمان بفرست                     یا حوصله ای بده باندازه درد

مشتاق اصفهانی                     

این من و تو

این من و تو حاصل تفریق ماست      پس تو هم با من بیا تا ما شویم

با هر که

با هر که حرف دوستی اظهار میکنم     خوابیده دشمنی است که بیدار میکنم

با رفتن تو

با رفتن تو من از خودم هم سیرم 

 با عقربه ها ثانیه ها درگیرم 

 مرگ آمده راه نفسم را بسته 

 وقتی چمدان بسته شود می میرم

تابوت من

تابوت من آهسته ز کویش گذرانید

چون نیست امیدم که بیایم دگر آنجا

اهلی خراسانی

ای که گفتی

ای که گفتی آشنایی با غریبان مشکل است

آشنایی می توان کردن جدایی مشکل است

روزگاری

  روزگاری اهل دنیا دلشان درد نداشت      هرکسی غصه این را که چه میکرد نداشت 

چشمه سادگی از لطف زمین می جوشید         خودمانیم زمین این همه نامرد نداشت