ما ز هر اهل دلی

ما ز هر اهل دلی یک شمه کار آموختیم       ناله از نی ، گریه از ابر بهار آموختیم

دسـتی بـه دامـن تـو

دسـتی بـه دامـن تـو و دسـتـی به آسـمـان          دستی دگر کجاست که خاکی به سر کنم؟

ای اشک

ای اشک دوباره در دلم درد شدی
تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی
از کودکی ام هر آنزمان خواستمت
گفتند دگر گریه نکن مرد شدی

ما و مجنون

ما و مجنون درس عشق از یک ادیب آموختیم
او به ظاهر گشت عاشق ما به معنا سوختیم

هیچ ذوقی

هیچ ذوقی بِه از این نیست که ز غایت شوق
چشم می گرید و لبهای تو در خنده شوند

هلالی جغتایی

نه نام کس به زبانم

نه نام کس به زبانم، نه در دلم هوسی       ز زندگیم همین بس که می کشم نفسی

سیمین بهبانی          

گفتی به تو گر بگذرم

گفتی به تو گر بگذرم از شوق بمیری        قربان سرت بگذر و بگذار بمیرم

صباحی بیدگلی                  

صــــــــد زخــــــــم زبـــــان

صــــــــد زخــــــــم زبـــــان شنـــــــــیدم از تو

یــــــک مــــــرهـــــــــم دل نــــــدیـــــدم از تـــــو

نظامی               

در گلستان جهان

در گلستان جهان، چون غنچه های صبحدم         با درون پر ز خون، در حال لبخندیم ما

گویی از خامه تقدیر

گویی از خامه تقدیر، غرض نقش تو بود         کز ازل تا به ابد اینهمه تصویر کشید

نیاز اصفهانی             

تا قیامت

تا قیامت مژه بر هم نزنم، گر دانم     که امید نگهی روز جزا خواهد بود

رشدی                       

یاد لبخند تو

یاد لبخند تو هر دَم بَرد از هوش مرا

جای تو، یاد تو تا چند هم آغوش مرا

معین کرمانشاهی

ز دامنگیری پیری

ز دامنگیری پیری، اگر آگاه می گشتم     به دست غم نمی دادم، گریبان جوانی را

یادتان باشد

یادتان باشد اگر مُردم عزاداری کنید      بر سر و صورت بکوبید و خود آزاری کنید

آبروها برده اید از من در ایام حیات               لا أقل حالا که مردم آبرو داری کنید

تلاش بوسه نداریم

تلاش بوسه نداریم چون هوسناکان      نگاه ما به نگاهی ز دور خرسند است